Tarhana Çorbası

Tarhana çorbasını siteyi ilk açtığım zamanlarda Hilal'in isteği üzerine hazırlayıp, tarifini vermiştim. Canım arkadaşım ne çok sever bu çorbayı. Annem ne zaman yapsa , bir şekilde ulaştırırdım ona.

Görmeyenler olabilir ve oradaki resim çok çirkin diye yenisini çekip ekledim.

Çorbayı bu sabah Utku için hazırladım. Kokusu tüm binayı kapladı neredeyse. Bana annemi hatırlattı yine. Şuan Bodrumda kendisi. Uzun süre gelmeyecek. İçim sızladı durdu. Anılarımın arasında yudumladım çorbamı. Annem nohut da koyardı, bazen de Maraştan getirdiği şalgamı(beyaz renkli turp gibi bir sebze) dilimleyip koyardı. Ondan pek hoşlamazdım küçükken ama sonraları sevmeye başladım. Şimdilerde ise, Maraşa ilk gittiğimde almak var aklımda.

Bu kuru tarhanayı annem yapmıştı. Dövmemiz(aşurelik buğday) Maraştan gelir. Dövme faktöründen olsa gerek, iki şehrin tarhanalarının malzemeleri aynı olmasına rağmen, tadları farklı. Maraş tarhanasını pişirince daha homojen bir yapıda oluyor(yukarıdaki resimden de anlayabilirdiniz). Antep tarhanasını pişirince dövmeler ağızda çiğnenebiliyor. Çünkü Maraş dövmesi değirmende bir kaç defa çekiliyormuş. Unlu bir yapısı var.

Annem de Maraş dövmesi ile yapmıştı. Resimdekinin tadı Maraş tarhanası; şekilleri ise Antep tarhanası. Maraşta tarhanalar "çiğ" üzerine incecik serilir ve kurutulur. Antepde; köfte gibi avucun içinde sıkılarak şekil verilir ve temiz bir çuval üzerinde ya da tepside kurutulur. Tarhana kültürü apayrı bir konu arkadaşlar. Detayları ile bir ara yapıp eklerim resimlerini. Bu arada kendim hiç yapmadım ama annemden çok gördüm. Yapabileceğimi düşünüyorum.

Maraşlılar için tarhana yapmak ve yemek bir tutku. Sadece çorbası yapılmaz. Kızartılarak da yenir. Ya da kuru kuru yenir. Tam kurumamış haline firik derler. Maraşta birilerine misafirliğe gittiğinizde ceviz ya da badem ile birlikte bir tabak tarhana gelir önünüze. Ah ne lezzetlidir anlatamam. Cips tarhana var şimdilerde. Çok seviyorum. Görümcem sağolsun (Maraşta yaşıyor kendisi) sık sık dondurma ile tarhana alır gelir.

Artık evde yapamaz olduk, herşey geride kaldı. Zaman mı bizi değiştirdi biz mi onu bilemiyorum. Değişti alışkanlıklarımız. Canımıza mı eziyet edemiyoruz acaba? Artık fabrikaları var. Yalnız evde yapılanlar gibi olmuyor tadı. Yoğurdunu az koyuyorlar. Yine de özlemimizi gideriyoruz.

Şu andan itibaren aklıma koymuş bulunmaktayım. Yaz geldiğinde kendim yapacağım inşallah. Tabi Maraşa gidip " "çiğ" almam gerek önce. Resimde çiğ üzerine serilmiş Maraş tarhanalarını görüyorsunuz. Son iki resmi Maraşın yerel sitesinden aldım. Burada tarifini de vermişler. Güzel anlatmışlar.

Ama ben size yapacağım merak etmeyin ;))

Yine uzun yazmanın rahatsızlığı içindeyim. Kısa kesip veda ediyorum. İyi hafta sonları sizlere.

Muhabbetle....

Not: İrem kızın doğumgünü var Cumartesi. Pastası benden. Bu akşamdan başlıyorum hazırlığa. Pazartesi ortaya facia mı, yoksa başarılı bir pasta mı çıkmış hep beraber göreceğiz arkadaşlar.