Tarifsiz Tadlar

İlk gevrek(biscotti) denemem fındıklı ve kuru meyveliydi fakat çok da iç açıcı bir sonuç elde edemedim. Her şeye rağmen yiyenler sevdi. İçerisine kuru meyveleri direk atmayıp da suda bekleterek biraz yumuşamalarını sağlasaydım, yerken dişe yapışmasını önlerdim sanırım.
Tarifini nereden aldım bilmiyorum, ölçülerdeki un miktarı ile çok yumuşak bir hamur elde edince un ilavesi yaptım. Dağru mu yanlış mı yaptım bilmiyorum. Daha kesin bir tarif uygulayıp aralarındaki farkı anlamaya çalışacağım. Bu nedenle tarifini veremiyorum.

Geçen haftasonu komşularımla bahçede yaptığımız börek. Ben sonradan katıldım ve yaptığım tek şey börekleri kapatmak oldu.

Çay ile birlikte peynirli, ıspanaklı, kıymalı-patetesli, çökelekli böreklerimizi yemyeşil bahçemizde afiyetle yedik. Meyve ağaçlarımız(kayısı, dut, elma, ceviz, hurma, badem), güllerimiz, akasyalarımız, şu an mis gibi kokan iğde ağacımız ve onlarca çam ağacımız ile minik bir orman. Utku da, bu bahçenin keyfini peşindeki hayran kitlesi ile fazlası ile çıkarıyor.

Bu arada üniversiteden sınıf hatta oda arkadaşımın Antep'e tayini çıktı ve bir haftadır bizde kalıyor. Evine yerleşecek yakında. Bol sohbetli, akşam muhabbetlerimizi yaptık Utku uyuduktan sonra bahçemize kaçarak. İnsan nasıl da özlüyor dost sohbetlerini. Mutlu ve yoğun geçirdiğim bir hafta oldu benim için.

Sizler de güzel bir hafta sonu geçirirsiniz umarım. Sevgilerimle.

Not: Yerini kimsenin dolduramayacağı, beni her daim anlayan, hak veren, koruyup kollayan, en yakın arkadaşım, sırdaşım, herşeyden önce fikirlerime saygı duyan canım annemin ve ablamın anneler gününü de şimdiden kutluyorum. Benim iki annem var gibi derim hep. Kendi sorunlarımın olduğu dönemlerde her ikisinin de uykusu kaçar da ben davul çalsan uyanmaz vaziyette uyurdum. Ve her telefonumda sesimi duyduğu için sevinçten ağlayan güzeller güzeli kayınvalidemin anneler günü kutluyorum. Allah üçünüzü de başımdan eksik etmesin.

Ve bana gelince. Bir anneyim malumunuz. Hayatıma girişi ile tüm yaşantım onun etrafında şekilldendi. Öyle güzel şekillendi ki artık başka türlü bir yaşantıyı düşünemez oldum. Gün gelip de geriye dönüp baktığımda(inşaAllah) oğlumun bebekliğini özleyeceğimden korkuyorum. Hamileliğimi dahi özlerken, "ependim yabiya anne" diyen hallerini özlemez miyim? Ve bu şekerpareye Nur annesi "seni seviyorum annecim"i öğretmiş. Kelimeleri yutuyor ama ne söylediğini biliyormuş gibi hınzır gülüşü ve bilmiş bakışı beni mahvetti. Bu Pazar bana dünyanın en güzel cümlesini söyleyerek annesine en güzel hediyesini verecek yakışıklı bir delikanlı var. Tüm anneler bir ömür aynı heyecanı, aynı telaşı yaşar umarım. Ve isteyip de yavrusuna kavuşamayanların tez zamanda yavrularına kavuşmalarını diliyorum Allah'dan.